เจาะลึกการค้าสหรัฐฯ- เอเชีย ท่ามกลางเงา “ภาษีทรัมป์” สะเทือนทั่วโลก

การค้าระหว่างสหรัฐอเมริกาและทวีปเอเชียยังคงเป็นกลไกสำคัญขับเคลื่อนเศรษฐกิจโลก โดยมีมูลค่าการค้ารวมมหาศาล แต่ในขณะเดียวกันก็สร้างความท้าทายด้วยตัวเลขการขาดดุลการค้าที่สหรัฐฯ มีต่อเอเชียในระดับสูง ข้อมูลล่าสุดปี 2024 เผยสหรัฐฯ นำเข้าจากเอเชียกว่า 1.36 ล้านล้านดอลลาร์ แต่ส่งออกเพียง 6 แสนล้านดอลลาร์ กดดันให้ขาดดุลสูงถึง 7.57 แสนล้านดอลลาร์

แม้แนวโน้มระยะยาวจะชี้ถึงการเติบโต แต่ความสัมพันธ์ทางการค้านี้กำลังเผชิญการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ ล่าสุด นโยบาย “ภาษีตอบโต้” หรือที่เรียกว่า ภาษีทรัมป์ ที่ถูกนำเสนอโดยโดนัลด์ ทรัมป์ กำลังสร้างแรงสั่นสะเทือนไปทั่วโลก กระทบถึงผู้บริโภคในสหรัฐฯ ที่เริ่มแห่กักตุนสินค้า ขณะที่ขอบเขตภาษีที่กว้างขวางอย่างไม่เคยมีมาก่อน ครอบคลุมแม้กระทั่งเกาะร้างที่อยู่ของเพนกวิน กำลังกลายเป็นประเด็นร้อนที่ถูกจับตามองอย่างใกล้ชิด

TheReporterAsia – ความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างสหรัฐอเมริกาและทวีปเอเชีย ถือเป็นแกนหลักหนึ่งของระบบเศรษฐกิจโลกมาอย่างยาวนาน ด้วยขนาดของตลาดและกำลังการผลิตมหาศาลของทั้งสองภูมิภาค ทำให้การแลกเปลี่ยนสินค้าและบริการมีมูลค่าสูงอย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม ภาพรวมความสัมพันธ์นี้ไม่ได้มีเพียงด้านบวกของการเติบโต แต่ยังแฝงไว้ด้วยความท้าทายเชิงโครงสร้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเด็นการขาดดุลการค้าจำนวนมหาศาลที่สหรัฐฯ มีต่อเอเชีย

ภาพรวมการค้าล่าสุด: นำเข้าท่วมท้น ส่งออกตามหลัง ขาดดุลมหาศาล

ข้อมูลล่าสุดที่มีการประมาณการสำหรับปี 2024 สะท้อนภาพความไม่สมดุลนี้อย่างชัดเจน สหรัฐอเมริกานำเข้าสินค้าจากประเทศต่างๆ ในทวีปเอเชีย คิดเป็นมูลค่ารวมสูงถึงประมาณ 1.36 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ ตัวเลขนี้ตอกย้ำสถานะของเอเชียในฐานะ “โรงงานของโลก” ที่ป้อนสินค้าหลากหลายประเภทเข้าสู่ตลาดสหรัฐฯ ตั้งแต่สินค้าอุปโภคบริโภคทั่วไปไปจนถึงสินค้าเทคโนโลยีขั้นสูงและชิ้นส่วนอุตสาหกรรมที่สำคัญ

ในทางกลับกัน มูลค่าการส่งออกสินค้าจากสหรัฐฯ ไปยังเอเชียในปีเดียวกันอยู่ที่ประมาณ 6 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ แม้จะเป็นตัวเลขที่ไม่น้อย แต่ก็ยังห่างไกลจากมูลค่าการนำเข้าอย่างมีนัยสำคัญ สินค้าส่งออกสำคัญของสหรัฐฯ ครอบคลุมตั้งแต่วัตถุดิบ เช่น เชื้อเพลิงแร่ธาตุ สินค้าเกษตร ไปจนถึงสินค้าเทคโนโลยีและเครื่องจักรกลที่มีมูลค่าสูง

ความแตกต่างอย่างมากระหว่างมูลค่าการนำเข้าและส่งออก ส่งผลให้ดุลการค้าระหว่างสหรัฐฯ และเอเชียในปี 2024 ขาดดุลอย่างหนัก โดยสหรัฐฯ เป็นฝ่ายขาดดุลคิดเป็นมูลค่าประมาณ 7.57 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐ การขาดดุลในระดับนี้ไม่เพียงแต่เป็นตัวเลขทางสถิติ แต่ยังส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจสหรัฐฯ ในหลายมิติ ทั้งภาคการผลิต การจ้างงาน และกลายเป็นประเด็นทางการเมืองที่ถูกหยิบยกมาถกเถียงและกำหนดนโยบายการค้ามาโดยตลอด

แม้ข้อมูลรายปีจะแสดงภาพรวมเช่นนี้ แต่ข้อมูลรายเดือนล่าสุด ณ เดือนกุมภาพันธ์ 2024 ก็ชี้ให้เห็นว่าปริมาณการค้ายังคงอยู่ในระดับสูง โดยสหรัฐฯ นำเข้าจากเอเชียในเดือนดังกล่าวเป็นมูลค่าถึง 97,626.06 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งเป็นการยืนยันว่าสายสัมพันธ์ทางการค้านี้ยังคงดำเนินไปอย่างเข้มข้น แม้ข้อมูลรายเดือนอาจมีความผันผวนและยังไม่สามารถสะท้อนภาพรวมทั้งปีได้สมบูรณ์ก็ตาม

แนวโน้มย้อนหลัง 5-10 ปี: เติบโตท่ามกลางความผันผวนและการปรับตัว

เมื่อมองย้อนกลับไปในช่วง 5-10 ปีที่ผ่านมา เส้นกราฟการค้าสหรัฐฯ-เอเชียโดยรวมแสดงแนวโน้มการเติบโตขึ้น มูลค่าการนำเข้าจากเอเชียมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ซึ่งสอดคล้องกับการขยายตัวของภาคการผลิตในเอเชียและความต้องการสินค้าที่หลากหลายของผู้บริโภคชาวอเมริกัน อย่างไรก็ตาม การเติบโตนี้ไม่ได้ราบรื่นเสมอไป แต่ต้องเผชิญกับความท้าทายและความผันผวนจากปัจจัยภายนอกหลายประการ

เหตุการณ์สำคัญที่ส่งผลกระทบอย่างชัดเจนคือ ความตึงเครียดทางการค้าระหว่างสหรัฐอเมริกาและจีนที่ปะทุขึ้นในปี 2018 ภายใต้การนำของประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ ในขณะนั้น การใช้มาตรการทางภาษีตอบโต้กันไปมาส่งผลให้การเติบโตของการค้าชะลอตัวลงในบางช่วง โดยเฉพาะการนำเข้าสินค้าจากจีนสู่สหรัฐฯ ที่ปรับตัวลดลงอย่างเห็นได้ชัด แม้กระนั้น เอเชียโดยรวมก็ยังคงสถานะเป็นฐานการผลิตหลัก และสหรัฐฯ ยังคงพึ่งพาการนำเข้าจากภูมิภาคนี้ในปริมาณมหาศาล

การระบาดใหญ่ของโควิด-19 ในช่วงต้นปี 2020 เป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่สร้างความปั่นป่วนอย่างรุนแรงต่อห่วงโซ่อุปทานทั่วโลก การล็อกดาวน์และข้อจำกัดต่างๆ ส่งผลกระทบต่อการผลิตและการขนส่งสินค้า อย่างไรก็ดี หลังจากสถานการณ์เริ่มคลี่คลาย ความต้องการสินค้าที่อัดอั้นไว้ก็กลับมาเติบโตอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้มูลค่าการนำเข้าจากเอเชียฟื้นตัวและกลับมาขยายตัวได้อีกครั้ง

ในส่วนของการส่งออกไปยังเอเชีย ก็มีแนวโน้มเติบโตขึ้นเช่นกันในช่วงเวลาเดียวกัน แม้อัตราการเติบโตอาจไม่สูงเท่าฝั่งนำเข้า สินค้าเกษตรยังคงเป็นหมวดหมู่สำคัญ โดยเฉพาะการส่งออกไปยังตลาดใหญ่ในเอเชียตะวันออก เช่น จีน ญี่ปุ่น และเกาหลีใต้ นอกจากนี้ การส่งออกไปยังกลุ่มประเทศอาเซียนก็แสดงสัญญาณการเติบโตที่น่าสนใจ อย่างไรก็ตาม การส่งออกไปจีนในปี 2023 กลับพบว่ามีการปรับตัวลดลงเล็กน้อย ซึ่งอาจสะท้อนถึงภาวะเศรษฐกิจจีนที่ชะลอตัว ความตึงเครียดทางการเมืองที่ยังคงอยู่ และผลกระทบจากมาตรการภาษี

สิ่งที่น่าสังเกตคือ แม้จะมีความผันผวนและการเปลี่ยนแปลงในเชิงโครงสร้าง แต่ดุลการค้าโดยรวมยังคงแสดงภาพเดิม นั่นคือสหรัฐฯ ขาดดุลการค้ากับเอเชียอย่างต่อเนื่อง และมีแนวโน้มที่จะขยายตัวเพิ่มขึ้นในระยะยาว ความพยายามในการใช้มาตรการภาษีเพื่อลดการขาดดุล โดยเฉพาะกับจีน แม้จะส่งผลให้สัดส่วนการนำเข้าจากจีนลดลง แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงภาพรวมการขาดดุลกับเอเชียอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากสหรัฐฯ หันไปนำเข้าจากประเทศอื่นๆ ในเอเชียเพิ่มขึ้น

ปรากฏการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นควบคู่กันคือ แนวโน้มการย้ายฐานการผลิตและการกระจายความเสี่ยงของห่วงโซ่อุปทาน  ความไม่แน่นอนจากสงครามการค้าและผลกระทบจากโรคระบาด ทำให้บริษัทต่างๆ เริ่มพิจารณาลดการพึ่งพาจีนเป็นฐานการผลิตหลักเพียงแห่งเดียว และหันไปลงทุนหรือจัดหาแหล่งผลิตในประเทศอื่นๆ ในเอเชีย โดยเฉพาะกลุ่มประเทศอาเซียน เช่น เวียดนาม มากขึ้น ซึ่งส่งผลให้สัดส่วนการนำเข้าของสหรัฐฯ จากประเทศเหล่านี้มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น

“ภาษีทรัมป์” ระลอกใหม่: แรงสั่นสะเทือนและปฏิกิริยาในประเทศ

ท่ามกลางแนวโน้มการค้าที่ซับซ้อนนี้ สถานการณ์ยิ่งทวีความน่าจับตามองมากขึ้น เมื่อ โดนัลด์ ทรัมป์ ได้ประกาศนโยบาย “ภาษีตอบโต้” (Reciprocal Tariffs) หากเขากลับมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอีกครั้ง ข้อเสนอนี้ไม่เพียงแต่จะส่งผลกระทบต่อคู่ค้าทั่วโลก แต่ยังสร้างแรงกระเพื่อมภายในสหรัฐอเมริกาเองด้วย

ตามรายงานของสื่อชั้นนำอย่าง The Wall Street Journal หลังการประกาศแนวคิดเรื่องการเก็บภาษีนำเข้าสินค้าทุกชนิดในอัตราพื้นฐาน 10% ทั่วโลก และอาจมีอัตราสูงขึ้นสำหรับบางประเทศ (มีรายงานว่าสูงถึง 36% สำหรับประเทศไทย) ชาวอเมริกันจำนวนไม่น้อยเริ่มแสดงความกังวลต่อราคาสินค้าที่จะพุ่งสูงขึ้น และเกิดปรากฏการณ์ “รีบซื้อ รีบตุน” สินค้าจำเป็นก่อนที่มาตรการดังกล่าวอาจมีผลบังคับใช้จริง

ตัวอย่างที่สะท้อนปรากฏการณ์นี้ เช่น เวนดี้ วอลช์ ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาจากมหาวิทยาลัยรัฐแคลิฟอร์เนีย ที่ตัดสินใจใช้เงินกว่า 578 ดอลลาร์ (ราว 19,900 บาท) สั่งซื้อสินค้าทุกอย่างที่เธอต้องการจากแพลตฟอร์มออนไลน์ Amazon ตั้งแต่ปลอกผ้านวมไปจนถึงโคมไฟติดผนัง โดยเธอมองว่าเป็นการ “ใช้เงินให้หมดเพื่อประหยัด” ในระยะยาว เช่นเดียวกับ โนเอล เปเกโร ชาวเมืองควีนส์ นิวยอร์ก ที่ใช้จ่ายเงินไปราว 3,000 ดอลลาร์ (เกือบ 1 แสนบาท) ในเวลาเพียงข้ามคืน เพื่อซื้อสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ ชิ้นส่วนรถยนต์ อุปกรณ์ทำสวน และของใช้ในบ้าน โดยให้เหตุผลว่า “ถ้าไม่ซื้อตอนนี้ แล้วจะรอไปถึงเมื่อไหร่?”

แม้แต่มหาเศรษฐีอย่าง มาร์ค คิวบาน ผู้ก่อตั้ง Broadcast.com และอดีตเจ้าของทีมบาสเกตบอล Dallas Mavericks ซึ่งมีทรัพย์สินสุทธิกว่า 5.7 พันล้านดอลลาร์ในปี 2025 ก็ยังออกมาเคลื่อนไหว โดยโพสต์ผ่านแพลตฟอร์ม Bluesky แนะนำให้ผู้คนพิจารณาซื้อสินค้าจำเป็นในปริมาณมากเก็บไว้ ไม่ว่าจะเป็นยาสีฟัน สบู่ หรือของใช้อื่นๆ ที่สามารถจัดเก็บได้ ก่อนที่ราคาสินค้าจะปรับตัวสูงขึ้น เขาเตือนว่า แม้แต่สินค้าที่ผลิตในสหรัฐฯ ก็อาจถูกปรับราคาขึ้นโดยอ้างเหตุผลเรื่องภาษีนำเข้า

ปฏิกิริยาเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความกังวลอย่างแท้จริงต่อผลกระทบของนโยบายภาษีที่อาจเกิดขึ้น ซึ่งไม่เพียงแต่จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่างประเทศ แต่ยังกระทบโดยตรงต่อค่าครองชีพและกำลังซื้อของประชาชนในสหรัฐฯ เอง

เจาะลึกรายประเทศ: พลวัตที่แตกต่างและความท้าทายเฉพาะตัว

ภายใต้บริบทของการค้าโลกที่ผันผวนและนโยบายภาษีที่อาจเปลี่ยนแปลงไป ความสัมพันธ์ทางการค้าของสหรัฐฯ กับคู่ค้าสำคัญในเอเชียแต่ละรายก็มีพลวัตและความท้าทายที่แตกต่างกันไป:

• จีน: ยังคงเป็นคู่ค้าอันดับหนึ่งและเป็นแหล่งขาดดุลการค้าที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐฯ ในเอเชีย ในปี 2024 สหรัฐฯ นำเข้าจากจีนมูลค่ามหาศาลถึง 438.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ขณะที่ส่งออกเพียง 143.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ทำให้ขาดดุลสูงถึง 295.4 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ สินค้าหลักที่นำเข้าคือเครื่องจักรไฟฟ้า อิเล็กทรอนิกส์ และเครื่องจักรกลต่าง ๆ แม้จะเผชิญกับมาตรการภาษีและการตรวจสอบที่เข้มงวดขึ้น ส่งผลให้ส่วนแบ่งการนำเข้าของสหรัฐฯ จากจีนลดลงจาก 21.6% ในปี 2018 เหลือ 13.4% ในปี 2024

  แต่จีนก็ยังคงมีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อห่วงโซ่อุปทานของสหรัฐฯ อย่างไรก็ตาม สัญญาณการย้ายฐานการผลิตสินค้าบางประเภท โดยเฉพาะสินค้าที่มีความอ่อนไหวทางเทคโนโลยีและยุทธศาสตร์ เช่น เซมิคอนดักเตอร์และอุปกรณ์โทรคมนาคม ออกจากจีนไปยังประเทศอื่นในเอเชีย มีความชัดเจนมากขึ้น แนวคิดเรื่องการเก็บภาษีรอบใหม่ย่อมสร้างแรงกดดันต่อความสัมพันธ์ที่เปราะบางนี้ต่อไปอีก

• ญี่ปุ่น: เป็นพันธมิตรและคู่ค้าที่สำคัญมายาวนาน ในปี 2024 สหรัฐฯ ขาดดุลการค้ากับญี่ปุ่น 68.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (นำเข้า 148.2 พันล้าน, ส่งออก 79.7 พันล้าน) สินค้านำเข้าหลักคือรถยนต์และชิ้นส่วนยานยนต์ ขณะที่สินค้าส่งออกสำคัญคือ ก๊าซปิโตรเลียมและกังหันก๊าซ ประเด็นที่น่าจับตามองคือความเป็นไปได้ที่สหรัฐฯ อาจพิจารณาใช้มาตรการภาษีนำเข้ารถยนต์จากญี่ปุ่น ซึ่งอาจส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความสัมพันธ์ทางการค้า เนื่องจากญี่ปุ่นเป็นผู้ส่งออกรถยนต์รายใหญ่อันดับสองสู่ตลาดสหรัฐฯ

• เกาหลีใต้: ความสัมพันธ์ทางการค้าเติบโตอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะหลังข้อตกลงการค้าเสรี (KORUS FTA) แต่ก็มาพร้อมกับการขาดดุลการค้าของสหรัฐฯ ที่เพิ่มสูงขึ้นเช่นกัน ในปี 2024 สหรัฐฯ ขาดดุลกับเกาหลีใต้ 66.0 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (นำเข้า 131.5 พันล้าน, ส่งออก 65.5 พันล้าน) สินค้านำเข้าสำคัญคือ ยานยนต์และเครื่องจักร ขณะที่ส่งออกน้ำมันดิบเป็นหลัก มีรายงานว่าการขาดดุลการค้าของสหรัฐฯ กับเกาหลีใต้เพิ่มขึ้นถึงสามเท่าในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ซึ่งสร้างความกังวลและอาจนำไปสู่การทบทวนนโยบายหรือมาตรการทางการค้าในอนาคต โดยเฉพาะในภาคยานยนต์และอิเล็กทรอนิกส์ที่เกาหลีใต้มีความได้เปรียบ

• อินเดีย: การค้าขยายตัวอย่างต่อเนื่อง โดยในปี 2024 สหรัฐฯ ขาดดุลการค้ากับอินเดีย 45.7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (นำเข้า 87.4 พันล้าน, ส่งออก 41.8 พันล้าน) สินค้านำเข้าหลักจากอินเดียคือ อัญมณี โลหะมีค่า และเภสัชภัณฑ์ ขณะที่สหรัฐฯ ส่งออกน้ำมันดิบเป็นสำคัญ แม้การค้าจะเติบโต แต่ก็มีความเสี่ยงจากนโยบายการค้าของสหรัฐฯ โดยเฉพาะความเป็นไปได้ในการเก็บภาษีนำเข้าสินค้าจากอินเดีย ซึ่งอาจกระทบต่อภาคส่วนสำคัญ เช่น อิเล็กทรอนิกส์ สิ่งทอ และอัญมณี

• กลุ่มประเทศอาเซียน (ASEAN): ทวีความสำคัญขึ้นอย่างมากในฐานะคู่ค้าและฐานการผลิตทางเลือก ในปี 2024 การค้าสินค้ารวมระหว่างสหรัฐฯ กับอาเซียนมีมูลค่าราว 476.8 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยสหรัฐฯ นำเข้า 352.3 พันล้าน และส่งออก 124.6 พันล้าน ส่งผลให้ขาดดุล 227.7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ สินค้านำเข้าสำคัญคือ เครื่องจักรไฟฟ้าและเครื่องนุ่งห่ม แม้สหรัฐฯ จะขาดดุลการค้ากับอาเซียนเพิ่มขึ้น แต่สัดส่วนการนำเข้าจากอาเซียนก็เพิ่มสูงขึ้นอย่างชัดเจนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ซึ่งสะท้อนแนวโน้มการกระจายห่วงโซ่อุปทานออกจากจีนมายังภูมิภาคนี้ การที่ประเทศไทยถูกระบุว่าอาจโดนภาษีสูงถึง 36% (ตามรายงาน) ยิ่งเป็นการตอกย้ำว่า อาเซียนโดยรวมอาจเผชิญความท้าทายใหม่จากนโยบายภาษีนี้

เปรียบเทียบกับภูมิภาคอื่น: เอเชียครองแชมป์ขาดดุล

เมื่อเปรียบเทียบการค้าของสหรัฐฯ กับเอเชีย เทียบกับภูมิภาคสำคัญอื่นๆ จะเห็นภาพที่ชัดเจนยิ่งขึ้น

• เทียบกับยุโรป (EU): ในปี 2024 มูลค่าการค้ารวมกับสหภาพยุโรปอยู่ที่ประมาณ 975.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยสหรัฐฯ ขาดดุล 235.6 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ แม้จะเป็นคู่ค้าที่สำคัญและมีการค้าสองทางในปริมาณมาก แต่ทั้งมูลค่าการค้ารวมและยอดขาดดุลยังน้อยกว่าเมื่อเทียบกับเอเชียโดยรวม (มูลค่าการค้ารวมกับเอเชียประมาณ 1.96 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ และขาดดุล 757 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ในปี 2024)

• เทียบกับอเมริกาเหนือ (แคนาดาและเม็กซิโก): ในปี 2024 มูลค่าการค้ารวมกับแคนาดาอยู่ที่ 762.1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (ขาดดุล 63.3 พันล้าน) และกับเม็กซิโกอยู่ที่ 839.9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (ขาดดุล 171.9 พันล้าน) รวมแล้วมูลค่าการค้ากับอเมริกาเหนือมีปริมาณสูงมาก และสหรัฐฯ ก็ขาดดุลเช่นกัน (รวม 235.2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) การค้าในภูมิภาคนี้มีลักษณะของห่วงโซ่อุปทานที่เชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิดภายใต้ข้อตกลง USMCA อย่างไรก็ตาม การขาดดุลการค้ากับเอเชียยังคงสูงกว่าอเมริกาเหนือและยุโรปอย่างมีนัยสำคัญ สะท้อนบทบาทของเอเชียในฐานะแหล่งนำเข้าสินค้าสำเร็จรูปที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐฯ

ภาษีทรัมป์ ขอบเขตภาษีสุดกว้าง: แม้แต่ “เกาะเพนกวิน” ก็ไม่รอด?

ประเด็นที่สร้างความประหลาดใจและถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางเกี่ยวกับนโยบายภาษีที่ถูกนำเสนอ คือ ขอบเขตที่ครอบคลุมอย่างไม่น่าเชื่อ ตัวอย่างที่ชัดเจนคือการรวมเอา เกาะเฮิร์ดและหมู่เกาะแมคโดนัลด์ (Heard Island and McDonald Islands) ซึ่งเป็นดินแดนโพ้นทะเลของออสเตรเลีย ตั้งอยู่ใกล้ทวีปแอนตาร์กติกา เข้าไว้ในรายชื่อที่จะถูกเก็บภาษีนำเข้า 10% ด้วย

เกาะเหล่านี้เป็นหนึ่งในสถานที่ที่ห่างไกลที่สุดในโลก ปกคลุมด้วยหิมะและธารน้ำแข็ง การเดินทางต้องใช้เวลาล่องเรือจากออสเตรเลียถึง 2 สัปดาห์ และแทบไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่ มีเพียงประชากร “เพนกวิน”หลากหลายสายพันธุ์ ที่ WWF ออสเตรเลีย ยกย่องให้เป็นสวรรค์ของเพนกวินและมีความสำคัญทางนิเวศวิทยาอย่างยิ่ง ครั้งสุดท้ายที่มีผู้เหยียบย่างบนเกาะนี้เชื่อว่าเกิดขึ้นเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน

การที่เกาะที่ไม่มีกิจกรรมทางเศรษฐกิจและไม่มีมนุษย์อาศัยอยู่ ถูกรวมอยู่ในรายชื่อประเทศ/ดินแดนที่จะได้รับผลกระทบจากภาษีการค้าครั้งใหม่นี้ ทำให้เกิดคำถามถึงหลักเกณฑ์และความสมเหตุสมผลของนโยบาย ทำเนียบขาวได้ชี้แจงกับสื่อ POLITICO ว่า เหตุผลที่เกาะเหล่านี้ถูกรวมอยู่ด้วยเป็นเพราะสถานะการเป็นดินแดนโพ้นทะเลของออสเตรเลีย อย่างไรก็ตาม การระบุชื่อเกาะแยกออกมาจากออสเตรเลียในรายการของทำเนียบขาวเอง ก็ยิ่งสร้างความสับสน เหตุการณ์นี้ทำให้นายกรัฐมนตรีออสเตรเลีย แอนโธนี อัลบานีซ ถึงกับกล่าวว่า “ไม่มีที่ไหนบนโลกนี้ที่ปลอดภัย” จากนโยบายภาษีดังกล่าว ซึ่งสะท้อนถึงความกังวลต่อแนวทางการดำเนินนโยบายการค้าที่อาจคาดเดาได้ยากและส่งผลกระทบในวงกว้างอย่างไม่คาดคิด

สินค้าหลักที่ขับเคลื่อนการค้า

การค้าระหว่างสหรัฐฯ และเอเชียขับเคลื่อนด้วยสินค้าหลากหลายประเภท

• สินค้านำเข้าหลักจากเอเชีย: ครองแชมป์โดยกลุ่มเครื่องจักรไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (เช่น คอมพิวเตอร์, โทรศัพท์มือถือ, ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์) ตามมาด้วยเครื่องจักรกล ยานยนต์และชิ้นส่วน เครื่องแต่งกายและสิ่งทอ และเฟอร์นิเจอร์ สินค้าเหล่านี้สะท้อนบทบาทของเอเชียในฐานะศูนย์กลางการผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคและสินค้าอุตสาหกรรมที่สำคัญของโลก
• สินค้าส่งออกหลักไปยังเอเชีย: นำโดยกลุ่มเชื้อเพลิงแร่ธาตุ (เช่น น้ำมันดิบ, ก๊าซธรรมชาติ) เครื่องจักรกล สินค้าเกษตร (โดยเฉพาะถั่วเหลือง, ข้าวโพด, ธัญพืชต่างๆ) และเครื่องจักรไฟฟ้า แสดงให้เห็นถึงความต้องการพลังงาน วัตถุดิบ เทคโนโลยี และอาหารจากสหรัฐฯ ในตลาดเอเชียที่กำลังเติบโต

บทสรุปและแนวโน้มอนาคต: ความท้าทายและโอกาสท่ามกลางความไม่แน่นอน

การค้าระหว่างสหรัฐอเมริกาและเอเชียจะยังคงเป็นเสาหลักของเศรษฐกิจโลกต่อไปอย่างไม่ต้องสงสัย แต่พลวัตของความสัมพันธ์นี้กำลังเปลี่ยนแปลงและเผชิญกับความท้าทายหลายด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความไม่แน่นอนจากนโยบายการค้าที่อาจเกิดขึ้น แนวโน้มในอนาคตจะถูกกำหนดโดยปัจจัยสำคัญดังนี้:

1. ภูมิรัฐศาสตร์และนโยบายการค้า: ความตึงเครียดระหว่างสหรัฐฯ กับจีน รวมถึงนโยบายการค้าเชิงปกป้อง เช่น แนวคิดเรื่อง “ภาษีตอบโต้” ของทรัมป์ จะยังคงเป็นปัจจัยสำคัญที่สร้างความผันผวนและส่งผลต่อทิศทางและปริมาณการค้า อาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างการค้าและการปรับเปลี่ยนห่วงโซ่อุปทานอย่างต่อเนื่องและรวดเร็วยิ่งขึ้น
2. การเติบโตทางเศรษฐกิจในเอเชีย: การพัฒนาทางเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่องในเอเชียจะสร้างโอกาสทางการตลาดใหม่ๆ ให้กับผู้ส่งออกสหรัฐฯ แต่ในขณะเดียวกัน ประเทศในเอเชียก็จะกลายเป็นผู้บริโภครายใหญ่และอาจเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งขึ้นในตลาดโลก
3. การปรับโครงสร้างห่วงโซ่อุปทาน: ความพยายามสร้างความยืดหยุ่น (Resilience) และความหลากหลาย (Diversification) ให้กับห่วงโซ่อุปทาน เพื่อลดความเสี่ยงจากการพึ่งพาแหล่งผลิตเดียว จะยังคงดำเนินต่อไป และมีแนวโน้มที่จะเพิ่มบทบาทของอาเซียนและประเทศอื่นๆ ในเอเชียในฐานะฐานการผลิตทางเลือกนอกเหนือจากจีน แต่ก็อาจเผชิญความท้าทายจากนโยบายภาษีใหม่ได้เช่นกัน
4. ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี: เทคโนโลยีใหม่ๆ จะเปลี่ยนแปลงรูปแบบการผลิต การบริโภค และการค้า ทั้งในด้านประเภทสินค้า (เช่น ยานยนต์ไฟฟ้า, อุปกรณ์อัจฉริยะ) และกระบวนการทางการค้า (เช่น E-commerce, Digital Trade)
5. ผลกระทบต่อผู้บริโภคและภาคธุรกิจ: นโยบายภาษีที่อาจเกิดขึ้นจะส่งผลโดยตรงต่อต้นทุนสินค้าและค่าครองชีพ ทำให้ผู้บริโภคและภาคธุรกิจต้องปรับตัว ขณะเดียวกันก็อาจสร้างแรงกดดันทางการเมืองภายในสหรัฐฯ เพิ่มขึ้น
6. ความยั่งยืนและสิ่งแวดล้อม: ประเด็นด้านความยั่งยืนและข้อกำหนดด้านสิ่งแวดล้อมอาจกลายเป็นปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการค้ามากขึ้นในอนาคต

โดยสรุป แม้จะเผชิญความท้าทายและการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้าง รวมถึงความไม่แน่นอนจากนโยบายการค้าที่อาจเกิดขึ้น การค้าสหรัฐฯ-เอเชียยังคงมีความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อเศรษฐกิจของทั้งสองภูมิภาคและต่อเศรษฐกิจโลก การทำความเข้าใจแนวโน้ม ปัจจัยขับเคลื่อน และความท้าทายต่างๆ โดยเฉพาะผลกระทบจากนโยบาย ภาษีทรัมป์ ที่กำลังเป็นที่จับตา จึงเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับภาคธุรกิจและผู้กำหนดนโยบายในการวางแผนและปรับตัวเพื่อรับมือกับพลวัตที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วในอนาคต

#เศรษฐกิจโลก #การค้าสหรัฐ #การค้าเอเชีย #ขาดดุลการค้า #สหรัฐอเมริกา #จีน #อาเซียน #ญี่ปุ่น #เกาหลีใต้ #อินเดีย #สงครามการค้า #ห่วงโซ่อุปทาน #นำเข้าส่งออก #เศรษฐกิจระหว่างประเทศ #นโยบายการค้า #ภาษีทรัมป์ #TrumpTariffs #ผลกระทบเศรษฐกิจ #กักตุนสินค้า #การค้าโลก