ความท้าทายของโลกอนาคต คือการเดินหน้าอย่างรวดเร็วด้วยเทคโนโลยี แน่นอนว่าคำพูดที่สวยหรูเหล่านี้ “เป็นจริงยากมาก” เนื่องจากข้อจำกัดของหน่วยงานรัฐที่เป็นอุปสรรคสำคัญ ดังนั้น The Reporter Asia จึงอยากการแกะรอยการเปลี่ยนแปลง ผลกระทบ หรือแม้กระทั่งการเปิดพื้นที่ให้มีจุดยืนแสดงไอเดีย จากฝั่งการเมืองบ้าง เพื่อสะท้อนมุมมองและแนวคิดของกลุ่มคนเหล่านี้ ที่นักเทคโนโลยีมักมองว่าเป็นกลุ่มไดโนเสาร์
วันนี้เรามาแกะแนวคิดของนักการเมืองระดับหัวหน้าพรรค อย่างนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ของความเข้าใจในบริบทความสามารถของนวัตกรรมและเทคโนโลยีที่มีผลกระทบต่อผู้คนในประเทศ และการบริหารจัดการภาครัฐเพื่อนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงระดับนโยบาย ในงาน GovTech Mission One Nation, One Mission #ยกระดับประเทศไทย ซึ่งจัดโดย สถาบันออกแบบอนาคตประเทศไทย
นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ กล่าวว่า ผมไม่ชอบคำว่า ‘ผลกระทบ’ เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงถือว่าเป็น ‘โอกาส’ ซึ่งเมื่อมีเทคโนโลยีแล้วเราจะสามารถสร้างสรรค์ศักยภาพได้อย่างเต็มที่และทั่วถึง โดยภาคการเมืองและราชการไทย เป็นส่วนสำคัญที่มีการเปลี่ยนแปลงช้าที่สุด วันนี้เราถึงเวลาที่จะต้องยกระดับการเมืองไทยและประเทศไทย ให้เปลี่ยนแปลงรับมืออนาคต
วันนี้การเมืองไทยต้องหมุนกลับมาที่เรื่องความคิดว่าจะเดินไปในทิศทางใด เราต้องถกกันเรื่องการเปลี่ยนแปลงระบบต่างๆมากมาย ดังนั้นหากเราสามารถยกระดับทางการเมืองให้เป็นเช่นนั้นได้ เราจะสามารถนำพาบ้านเมืองเราพ้นความขัดแย้งไปได้ วันนี้เรามาพูดถึงเรื่องความคิด แม้ว่าจะขัดแย้งในเชิงนโยบายหรือความคิด แต่มันจะไม่รุกลามไปสู่ความขัดแย้งทางการเมืองเช่นที่ผ่านมา
ในยุคที่เกิดการแข่งขันทางความคิดขึ้น แน่นอนว่าการแข่งขันทางความคิดเป็นเรื่องที่กระทบกับทุกคน และมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น ซึ่งเราต้องยอมรับว่าการเปลี่ยนแปลงรูปแบบเดิมๆได้เปลี่ยนไปแล้ว ทั้งรูปแบบการใช้ชีวิต การดำเนินกิจกรรมต่างได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นแล้ว เราจำเป็นต้องรับให้ได้
แต่กระนั้นการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว จะต้องนำมาเป็นพลังในการผลักดันให้เกิดประสิทธิภาพกับภาครัฐให้ได้ วันนี้เราต้องเริ่มกดดันให้ภาคการเมือง หันมาให้ความสำคัญกับข้อมูลที่อยู่ในมือ โดยคนที่มีข้อมูลจะต้องเปิดเผยและสร้างประโยชน์ต่อข้อมูล เพื่อประโยชน์สูงสุดต่อประเทศชาติและประชาชนให้ได้
แม้ว่าในปัจจุบันผู้ที่มีข้อมูลอยู่ในมือมากที่สุด นั่นก็คือราชการ แต่เราก็ยังเกิดปัญหาในการนำข้อมูลมาใช้ได้อย่างไม่เต็มประสิทธิภาพ สิ่งนี้เราต้องเริ่มเปลี่ยนแปลง โดยการเชื่อมโยงเทคโนโลยีเข้ามาสร้างการเข้าถึงแนวความคิดให้ได้มากที่สุด
แต่กระนั้นเมื่อมองอีกมุมหนึ่ง การเปลี่ยนแปลงที่คล่องตัว ก็มีความขัดแย้งในมุมกฏระเบียบของภาครัฐ ที่อาจจะไม่เอื้อให้เกิดความคล่องตัวอย่างเช่นที่เอกชนทำ และที่สำคัญอาจจะไม่มีพื้นที่เพียงพอที่จะให้ข้อมูลของรัฐแสดงศักยภาพได้อย่างเต็มความสามารถ
วันนี้เราต้องมองว่า เรามีระบบการศึกษาไว้ทำไม เราถูกสร้างความเข้าใจว่าระบบการศึกษามีส่วนทำให้เรามีความรู้ ซึ่งเราไม่ได้ต้องการเพียงเท่านั้น แต่ระบบการศึกษาต้องทำให้เราเกิดทักษะในการค้นคว้าหาข้อมูลที่ถูกต้อง สามารถต่อยอดไปสู่การเรียนรู้ด้วยตนเองในอนาคต หลังจากจบการศึกษาได้
มีตัวอย่างทักษะที่สำคัญอย่างหนึ่งที่เราเกิดปัญหาขึ้น นั่นคือเรื่องของภาษาอังกฤษ ซึ่งมีความสำคัญในการต่อยอดไปสู่สิ่งอื่นๆ คนไทยเรียนภาษาอังกฤษกันมามากกว่า 10 ปี แต่เราก็ยังมีปัญหาที่ไม่สามารถสื่อสารได้ จากการที่ระบบการศึกษาสอนให้เรารู้ แต่ไม่สามารถนำไปใช้งานได้อย่างมีประโยชน์ในชีวิตจริง
ขณะที่การขาดแคลนผู้ที่มีทักษะ ความรู้ ตลอดจนแนวทางความคิดสร้างสรรค์ที่เกิดขึ้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้เทคโนโลยีเข้ามาเกี่ยวข้อง และเชื่อมโยงความสามารถที่หลากหลายเข้ามาทำให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อภาคประชาชนส่วนใหญ่ให้ได้ สิ่งสำคัญที่สุดคือการเปิดพื้นที่ เพื่อให้กลุ่มคนที่มีความสามารถเข้ามาแสดงจุดยืนและแนวทางที่สร้างสรรค์สู่สาธารณะ ให้เค้าได้มีโอกาสได้สร้างสรรค์แนวคิดที่ดีให้เกิดเป็นรูปธรรม
หลังจากนั้นเมื่อเกิดแนวคิดที่ถูกต้อง หน่วยงานรัฐก็จะต้องปรับโครงสร้างเพื่อให้เกิดการทำงานที่ต่อเนื่อง และสร้างสรรค์ความคิดเหล่านั้นให้ออกมาให้ได้ โดยรัฐจะต้องสนับสนุนอย่างเต็มความสามารถเพื่อให้เกิดขึ้นจริง ซึ่งเราต้องปรับเปลี่ยนการทำงานที่ติดขัดเหล่านั้นของภาครัฐข้อจำกัดของภาครัฐที่มีอยู่ ให้สามารถเดินหน้าต่อไปได้
แน่นอนว่าเมื่อเราสามารถแก้ไขสิ่งเหล่านั้นได้ เราก็จะสามารถนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยยกระดับ ขีดความสามารถของการทำงานภายใต้เทคโนโลยีที่มากขึ้น และท้ายที่สุดเราก็จะเดินหน้าสู่การแข่งขันในโลกเทคโนโลยีได้อย่างเต็มความสามารถ อย่างทีเราหลีกเลี่ยงไม่ได้ในอนาคต
ลิงค์ที่เกี่ยวข้อง
